Jeugdig uitziende huid is een manier om er goed uit te zien, en het helpt het zelfvertrouwen te vergroten. Voor velen is dat echter niet genoeg—er is nog steeds behoefte aan een vollere, stevigere buste.

Ontevredenheid over de borsten komt vaker voor dan je denkt. In feite bleek uit een enquête onder meer dan 26.000 respondenten dat 70 procent van de vrouwen hun borstgrootte of -vorm niet mooi vond.

De jongere deelnemers maakten zich vooral zorgen over de grootte, terwijl de oudere in de groep zich meer zorgen maakten over de vorm (of om specifieker te zijn, het doorhangen).

Zoals je waarschijnlijk weet, is onder het mes gaan een manier om zulke problemen op te lossen, hoewel er risico's aan verbonden zijn. Afgezien van de mogelijkheid van ontsierende littekens, is er een kans dat het helemaal niet mooi zal zijn.

Tel daarbij op dat implantaten slechts ongeveer een decennium of twee meegaan voordat ze vervangen moeten worden, en je begint te begrijpen waarom borstvergroting niet voor iedereen is.

Maar is het echt nodig om onder het mes te gaan? Afhankelijk van je doelen en verwachtingen kan oestrogeen voldoende zijn—het is tenslotte een van de weinige hormonen die borstontwikkeling en rijping bevorderen.

Door de afgifte van insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1) te stimuleren, maakt oestrogeen het mogelijk dat borstweefsel verder groeit. Dit proces vindt eigenlijk plaats tijdens de puberteit en zwangerschap.

Gaat oestrogeen alleen over het verbeteren van je uiterlijk? Helemaal niet, vooral omdat het een gunstig effect heeft op de botgezondheid—of om specifieker te zijn, het houdt je osteoblasten levend en optimaal werkend.

Osteoblasten zijn in feite cellen die samenwerken om hydroxyapatiet te produceren, dat vervolgens op een georganiseerde maar dicht opeengepakte manier wordt gelaagd. Die lagen vormen samen de botten.

De relatie tussen oestrogeen en osteoblasten kan beter begrepen worden door te kijken naar een specifiek probleem dat gepaard gaat met de menopauze: osteoporose.

Wanneer het oestrogeenniveau in het lichaam daalt en de synthese uiteindelijk stopt (wat gebeurt tijdens de menopauze), neemt de botdichtheid af en blijft het afbreken doorgaan. Dit botverlies is de definitie van osteoporose.

Met genoeg oestrogeen om de osteoblasten actief te houden, zou die achteruitgang niet moeten optreden—of in ieder geval niet zo erg moeten zijn. Het vooruitzicht wordt nog hoopvoller als je het effect van het hormoon op botresorptie meeneemt.

Botresorptie is een proces waarbij bot wordt afgebroken, wat dient als een manier om extra mineralen in de bloedbaan te brengen. Maar, zoals je je kunt voorstellen, is dat niet per se een goede zaak.

In aanwezigheid van het vrouwelijke geslachtshormoon vindt botresorptie niet zo vrij plaats. Simpel gezegd voorkomt oestrogeen dat botmassa reageert op de hormonen die het ongewenste proces veroorzaken.

Afgezien van het sterk houden van botten, ondersteunt oestrogeen de cardiovasculaire gezondheid. Sterker nog, het verhoogt niet alleen de high-density lipoproteïnen (HDL), maar vermindert ook de low-density lipoproteïnen (LDL).

Maar waarom zijn deze dingen belangrijk? Het gaat vooral om hoe ze interageren met cholesterol, een vetachtige verbinding die belangrijke fysiologische functies vervult maar schade kan veroorzaken als het zich ophoopt op de verkeerde plaatsen.

HDL is de manier waarop het lichaam "verplaatste" cholesterol verzamelt en terugbrengt naar de lever, waar het uiteindelijk wordt geëlimineerd. Wat LDL betreft, raken de slagaders verstopt met cholesterol wanneer dit in overvloed aanwezig is.

Het verbeteren van de HDL-LDL balans is niet het enige voordeel dat oestrogeen het cardiovasculaire systeem biedt. Het bevordert ook de bloedstroom door bloedvaten te helpen verwijden (of met andere woorden, ze open en ontspannen te houden).

Dat is best een voordeel, omdat het de inspanning die je hart moet leveren om een goede circulatie te behouden vermindert, waardoor je bloeddruk daalt. Let op dat wanneer het hart overbelast raakt, zowel je hart als je bloedvaten beschadigd raken.

Beroerte, hartaanval en zelfs nierfalen worden waarschijnlijker bij een verhoogde bloeddruk. En zoals je misschien hebt gehoord, eisen deze ziekten elk jaar miljoenen levens.

In 2016 bijvoorbeeld, alleen al veroorzaakte een beroerte bijna zes miljoen doden wereldwijd; sterfgevallen door coronaire hartziekte daarentegen overstegen de negen miljoen.

Een gezond hart behouden is de sleutel tot een vervuld leven. Maar naarmate je ouder wordt (vooral als je in je 40s of 50s komt), wordt je eetlust veel moeilijker te beheersen.

Is het omdat je steeds meer voedingsstoffen nodig hebt om bij te blijven met het ouder worden? Verrassend genoeg is dat niet zo—het is een effect van dalende oestrogeenspiegels.

Er is ontdekt dat het vrouwelijke geslachtshormoon reguleert hoe energie wordt gebruikt en opgeslagen, werkend op een manier vergelijkbaar met leptine (ook wel het verzadigingshormoon genoemd).

Met dat in gedachten kan gezegd worden dat een manier om trek te overwinnen is met behulp van oestrogeen. En natuurlijk is het niet eten als er geen echte behoefte is een goede manier om onnodige gewichtstoename te voorkomen.

Wat het hormoon waardevoller maakt in het behouden van een prettig figuur, is het vermogen om vetophoping weg te sturen van het middel. Kortom, vetafzettingen worden naar plekken gestuurd waar ze meer gewaardeerd worden.

Ja, het is oestrogeen dat vetafzetting naar de borsten en billen stuurt om het vrouwelijke lichaam voor te bereiden op zwangerschap en borstvoeding. Maar “goed gevuld” zijn op die plekken draagt ook veel bij aan aantrekkelijkheid.

Te veel vet in de buikstreek is niet alleen een uiterlijk probleem, want het verhoogt je risico op het ontwikkelen van het metabool syndroom—een groep aandoeningen die op hun beurt je kans op hartziekten en diabetes vergroten.

Wat is net zo belangrijk als het bereiken en behouden van een gezond gewicht? Natuurlijk het hebben van volledige seksuele welzijn—wat betekent dat je niet alleen seksueel kunt functioneren, maar ook zelfverzekerd bent in het tonen van intimiteit.

Positief over je lichaam denken beïnvloedt hoe goed je het in bed doet, en beïnvloedt op een bepaalde manier je kans om voldoening te bereiken. Helaas kunnen lichamelijke problemen je seksuele zelfvertrouwen geleidelijk doen afnemen.

Vaginale atrofie is in het bijzonder het dunner worden van de vaginale wanden, vergezeld van symptomen zoals droogte en zwelling. Je kunt je vast voorstellen hoe dit gezondheidsprobleem het seksleven van een vrouw kan verpesten.

Naarmate intieme momenten episodes van pijn en ongemak worden, wordt seks iets om te vrezen of zelfs te vermijden. Relatieproblemen kunnen dan ontstaan, vooral bij koppels die het probleem niet volledig bespreken.

Hoe werkt oestrogeen tegen dit soort problemen? Atrofie ontstaat wanneer er niet genoeg zuurstof en voedingsstoffen in het vaginale weefsel zijn, wat leidt tot een geleidelijke achteruitgang van de binnenste delen van het vrouwelijke geslachtsorgaan.

In aanwezigheid van oestrogeen krijgt het vaginale weefsel de voeding die het nodig heeft, voornamelijk door de werking van het hormoon dat de circulatie tot in de kleinste bloedvaten verbetert.

In feite is waargenomen dat oestrogeen deze bloedvaten terugbrengt naar hun gezonde, niet-aangepaste vorm, wat mogelijk de effecten van vaginale atrofie op het diepste niveau kan omkeren.

Ja, het vrouwelijke hormoon heeft ook voordelen voor de geestelijke gezondheid, wat het belang ervan voor de levenskwaliteit en het algemene welzijn verder aantoont. Met oestrogeen blijft de stemming positief en blijft de mentale helderheid op zijn hoogtepunt.

Het mechanisme waarmee het de stemming beïnvloedt is eenvoudig: het houdt monoamine-oxidase (MAO) niveaus binnen het minimum bereik. MAO is het enzym dat dopamine en serotonine aanvalt.

Dopamine is het zogenaamde gelukshormoon. Het wordt geactiveerd telkens wanneer je iemand ziet van wie je houdt, of wanneer je plotseling fysieke aantrekkingskracht voelt.

Serotonine daarentegen heeft controle over zaken als concentratie en denken. Het is ook direct verbonden met je stemming en emoties, wat verklaart waarom een tekort ervan vaak leidt tot angst en depressie.

Brain fog en geheugenverlies behoren eveneens tot de nadelige effecten van het niet hebben van de juiste serotonineniveaus, waardoor oestrogeen nog waardevoller is voor de geest.

Maar er is nog een andere manier waarop het hormoon helpt de mentale scherpte te verbeteren. Het stimuleert de vorming van hersensynapsen—letterlijk het aantal verbindingen tussen hersencellen vergrotend.

De voordelen stoppen daar niet, want oestrogeen beïnvloedt ook de ontwikkeling van brain-derived neurotrophic factor (BNDF). BNDF ondersteunt het overleven van neuronen—een waardevol voordeel aangezien volwassen neuronen zich niet delen of vermenigvuldigen.

Er valt niet te ontkennen dat het vrouwelijke geslachtshormoon wonderen verricht voor het lichaam, zowel extern als intern. Betekent dit echter dat je er gewoon meer van in je systeem moet krijgen?

Helaas is het niet zo eenvoudig. Synthetisch oestrogeen, ondanks hun gelijkenis met hun endogene tegenhangers (die door je eigen lichaam worden geproduceerd), hebben nog steeds verschillen in chemische structuur.

Dat leidt op zijn beurt tot verschillen in absorptie, verwerking en uitscheiding. Ook, afhankelijk van het gebruikte synthetische middel, kan de werking niet precies hetzelfde zijn als die van endogeen oestrogeen.

Deze verschillen vertalen zich uiteindelijk in kloofjes in niveaus tussen de hormonen die door het lichaam worden geproduceerd en die van externe bronnen worden ingenomen. En die mismatch is waar bijwerkingen naar wordt aangenomen dat ze hun oorsprong vinden.

Problemen zoals een opgeblazen gevoel en acne zijn vrij klein, maar er is een groter (hoewel zeldzamer) probleem dat zich kan ontwikkelen. Kanker is in verband gebracht met het gebruik van synthetische oestrogenen voor anticonceptie of voor het beheersen van menopauzale symptomen.

Bovendien bestaat de overtuiging dat blootstelling aan synthetisch oestrogeen tijdens de zwangerschap kan leiden tot een verhoogd kankerrisico bij dochters, wat wijst op de mogelijkheid van een bijwerking die meerdere generaties kan beïnvloeden.