Je denkt waarschijnlijk dat het overbrengen van vet van de ene plaats naar de andere niet helemaal nieuw is - en daar heb je gelijk in. Autologe vettransplantatie, zoals experts het noemen, bestaat al geruime tijd.

De waarheid is echter dat het verre van perfect is, waarbij met name de overleving van vetarme transplantaten een groot probleem is. Dit verwijst naar het probleem waarbij het gewicht en het volume van het vet aanzienlijk dalen binnen een paar jaar.

Met andere woorden, de toename die in eerste instantie wordt bereikt, zal verre van zijn wat u uiteindelijk zult hebben. En natuurlijk kan die afname in omvang op zijn beurt onvolkomenheden en andere ongewenste veranderingen in het uiterlijk van de borsten veroorzaken.

Om dat dilemma te overwinnen, werden stamcellen aan de mix toegevoegd. Met hun vermogen om zich te ontwikkelen tot borstweefsel of vet, zorgen ze voor een betere integratie en kunnen ze de overleving van het transplantaat verbeteren.

Hoewel er drie maanden na de procedure nog steeds een afname van het totale borstvolume zal zijn, daarna zou er niet veel moeten veranderen- hoewel dat het ideale resultaat is.

Deze procedure is nog vrij nieuw en dus; veel van zijn problemen en beperkingen moeten nog worden ontdekt. Er zijn bijvoorbeeld vrij recente onderzoeken die gevallen benadrukken waarin transplantaatoverleving verbeterde niet helemaal niet.

Een paar teleurstellende resultaten zullen je zeker niet ontmoedigen om op deze manier grotere borsten te krijgen. Maar helaas is gretigheid niet het enige dat u nodig heeft om in aanmerking te komen voor een celondersteunde borstvergroting.

Onthoud dat er vet moet worden geoogst, wat betekent dat je voldoende vet moet hebben. En nee, het kan ook niet zomaar uit elk gebied komen - het vet moet afkomstig zijn van de buik of de dijen.

Ook als je een slank lichaam hebt of je body mass index (BMI) is lager dan 18,5, wordt u onmiddellijk gediskwalificeerd voor deze procedure. Er is ongeveer 100 tot 400 kubieke centimeter (cc) vet nodig, wat onmogelijk te krijgen is van een lichaam dat te mager is.

Er is nog iets: het soort vet is ook belangrijk. Als het vet dat u heeft gemakkelijk wordt opgebruikt door regelmatige lichaamsbeweging of door een goed dieet te volgen, dan bent u niet geschikt voor de procedure.

Alleen het natuurlijke, niet-overtollige vet kan worden gebruikt. Dit betekent natuurlijk dat iedereen die zich momenteel aan de bovenkant van het BMI-bereik bevindt, ook niet in aanmerking komt.

Met hoe "exclusief" het is, moet deze benadering van borstvergroting goed zijn, toch? U denkt waarschijnlijk dat het op zijn minst op alle mogelijke manieren beter zou moeten zijn dan implantaten.

Nou, dat is niet noodzakelijkerwijs het geval, vooral als je streeft naar een enorme toename van je borstomvang. Als u de celondersteunde route volgt, betekent dit dat u slechts ongeveer één cupmaat omhoog gaat.

Terwijl sommige bereikt verbeteringen van twee tot drie cupmaten, dit zijn bijna perfecte gevallen met een aanzienlijk hoge transplantaatoverleving. En vergeet niet dat hier geen gestandaardiseerde techniek voor is, dus de resultaten kunnen zeker variëren.

Zelfs met die resultaten verbleekt het echter nog steeds in vergelijking met implantaten. Siliconenimplantaten kunnen bijvoorbeeld de grens van 500 cc overschrijden - ervan uitgaande dat één cupmaat ongeveer 150 cc is, zijn dat al minstens drie cupmaten.

Met zoutoplossing gevulde implantaten kunnen daarentegen nog grotere volumes bereiken. Het maximum voor wat in de handel verkrijgbaar is, is 960 cc, wat zich vertaalt naar zes cupmaten.

Interessant is dat dit soort implantaten kunnen worden gebruikt om veel hogere volumes te bereiken. Door extra zoutoplossing injecterenkan het implantaat zelf worden opgeblazen tot voorbij de aanbevolen grootte.

Het is duidelijk dat stamcellen niet voor vrouwen zijn die op zoek zijn naar de grootste verbeteringen. Maar de grootte is niet het enige waar u zich zorgen over moet maken. Er is ook de kwestie van gevoel.

Met zoutoplossing gevulde implantaten worden beschouwd als een onnatuurlijk gevoel hebben. Hun siliconen tegenhangers doen het beter, maar niet zo goed: ze kunnen nog steeds niet concurreren met echt borstweefsel.

Nu de borsten bestaan ​​uit weefsel en vet, en met stamcellen en vettransplantatie alleen maar bijdragen aan beide, is het geen wonder dat gevoel geen probleem is met deze nieuwere procedure.

Afgezien van het juiste gevoel, elimineert celondersteunde borstvergroting de noodzaak van vervanging. Zout- en siliconenimplantaten gaan naar verwachting tot 20 jaar mee, maar veel worden veel eerder verwijderd.

Sommige chirurgen vinden het nodig om implantaten na een periode van 10 jaar te vervangen, maar er zijn er die meer dan bereid zijn te wachten tot lekkages, breuken of andere merkbare problemen voorkomen.

Zoals u zich kunt voorstellen, betekent het vervangen van implantaten niet alleen duur, maar ook verloren tijd, omdat u opnieuw door pijn en herstel zult moeten gaan. Het betekent ook dat je de hele procedure opnieuw moet betalen, en dat is een flink bedrag.

Borstvergroting met stamcellen is dus de betere keuze als u zich zorgen maakt over het gevoel of als u niet zo enthousiast bent over implantaten omdat ze uiteindelijk moeten worden vervangen. Maar net als bij elke andere procedure heeft een celondersteunde borstvergroting zeker zijn eigen risico's.

In het bijzonder, als u besluit de procedure te ondergaan, moet u klaar zijn voor de mogelijkheid om borstknobbels, verkalkingen en oliecysten te ontwikkelen. Hoewel ze op zichzelf niet gevaarlijk zijn, maken deze kankerscreening moeilijker.

Simpel gezegd, als u een mammogram krijgt en u heeft knobbeltjes of knobbeltjes, zal uw radioloog het moeilijk vinden om te weten of u te maken heeft met abnormale gezwellen of alleen met de nadelige gevolgen van borstvergroting.

Het is niet verwonderlijk dat degenen die dat wel doen, dergelijke problemen krijgen kiezen er meestal voor om een behandeling te ondergaan. Knobbels en cysten kunnen worden opgelost door aspiratie met fijne naalden of liposuctie, terwijl verkalking periareolaire incisies vereist (kleine snijwonden rond het tepelgebied).

Hoewel verre van ingewikkeld, zullen deze procedures u toch financieel terugdringen en evenzo een korte herstelperiode vergen. En het valt niet te ontkennen dat dit vergelijkbaar is met het laten vervangen van implantaten.

Hoewel sommige problemen zich voordoen na het ondergaan van een borstvergroting, zijn er die kunnen beginnen zelfs als u zich voorbereidt om onder het mes te gaan. Dit komt met name voort uit de noodzaak om BRAVA te gebruiken, een externe weefselexpander.

U wordt gevraagd het apparaat minimaal drie weken en maximaal 12 uur per dag te dragen. Dit opent de weefsels, waardoor er meer ruimte ontstaat waar stamcellen en vet kunnen worden ingebracht.

De weefselexpansie werkt als een pomp en verbetert de bloedstroom, wat de sleutel is tot het succes van de procedure. Omdat het geënte vet geen eigen toegang heeft tot de bloedvaten, zullen ze vertrouwen op wat er al in het gebied circuleert.

Dit is ook de reden waarom de toename in grootte zo beperkt is bij celondersteunde borstvergroting, aangezien de overleving van het transplantaat aanzienlijk afneemt zodra de hoeveelheid groter is dan wat kan worden ondersteund door de bestaande bloedstroom.

Ondanks de voordelen van de BRAVA is het echter nog een andere technologie die nog in de kinderschoenen staat. Studies met betrekking tot de veiligheid ervan zijn nog steeds beperkt, waarbij sommige risico's benadrukken, zoals ernstige laesies, blaren en andere problemen van huidbeschadiging.

En nee, hoe het apparaat er ook uitziet, het geeft je geen borstlift. In feite biedt de procedure zelf ook niet dat soort voordelen, wat betekent dat u meer moet uitgeven als u een lift nodig heeft.

Als herstel uw grootste zorg is, dan is hier goed nieuws: in tegenstelling tot meer invasieve behandelingen, heeft stamcelborstvergroting slechts twee tot drie dagen rust nodig. Je zult ongeveer een week pijn voelen, maar de pijn zou beheersbaar moeten zijn.